جشن آبانگان
روز آبان از ماه آبان ( دهمین روز آبان از سالنمای کهن ایرانی) برابر با ۴ آبان ماه خورشیدی
آبان به معنای آب و هنگام آب است و یکی از عناصر پاک کننده نزد زرتشتیان و ایرانیان از دوران باستان تاکنون است. درباره پیدایش جشن آبانگان داستان های گوناگون است .
یکی از این داستانها چنین می گوید:
در پی جنگهای دیرپای میان ایران و توران ، افراسیاب تورانی فرمان به ویرانی کاریز ها و جویبارها داد پس از پایان …یافتن جنگ، پسر تهماسب (پادشاه ایران زمین )که “زو” نام داشت دستور داد که کاریزها و جویبارها را لایروبی و بازسازی کنند و سپس در این روز، آب در کاریزها و جویبارها دیگر بار ، روان گردید وایرانیان به جشن و شادی پرداختند.
داستان دیگر چنین است:
پس از هفت سال خشکسالی در ماه آبان، در چنین روزی ، باران آغاز به باریدن کرد و ایرانیان را به جشن و پایکوبی واداشت از آن هنگام تاکنون زرتشتیان، به آدریانها ( نیایشگاه ها) و سپس به کنار جویبارها می روند و با خواندن اوستا ، اهورا مزدا را می ستایند و درخواست فراوانی آب می نمایند و به شادی میپردازند.
پیشینه این جشن به دوران های پیش از زرتشت و به آیین مهرپرستی ( میترایسم) و در ستایش ایزدبانوی آب ( آناهید – که امروزه ناهید گفته می شود – یا آناهیتا) در پیوند است.
